جشنواره تئاتر خراسان برای هنرمندان شهرستان کلاس درس است
تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۷۳۶۵۵
به گزارش قدس خراسان جشنواره تئاتر خراسان رضوی این روزها درحال سپری کردن سی‌وسومین دوره‌ی خود است. در روز اول جشنواره چهار نمایش «خرمهره»، «رورانس»، «پانتیفرکت» و «آخرین تولد» در بخش صحنه‌ای و سه نمایش «امام‌الحق»، «میراث» و «صید هشتم» در بخش خیابانی به اجرا در آمدند.
روز دوم جشنواره، 21آبان ماه نیز با اجرای سه نمایش صحنه‌ای و سه نمایش خیابانی کار خود را به پایان رساند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«برچسب» اثری است به کارگردانی هنرمندی کاشمری که می‌گوید تمام عوامل نمایش هنرجویانش هستند و اصلا به خاطر آنها در جشنواره شرکت کرده است. به این بهانه با او به گفت‌وگو نشستیم.
در نمایش «برچسب» به دنبال داستان گفتن نیستیم
احسان عاقل درخصوص مضمون و محتوای این نمایش گفت: این نمایش کاری مفهومی-تجربی به حساب میاد که از تئاتر فیزیکال تاثیر گرفته اما به طور کامل نمی‌توان به آن نمایش فیزیکال هم گفت. سعی داشتیم به سمت اثری مفهومی پیش برویم و برای رسیدن به مفاهیمی، تصاویر و لحظاتی را کنار هم قرار می‌دهیم. به شدت تلاش کردیم در این نمایش داستان تعریف نکنیم، درواقع این مدل تئاتر، ضد داستان است.
وی ادامه داد: تماشاچی در این مدل تئاتر به شدت وابسته به جنبه های بصری است. نمایش باید دیده شود و قصه‌ای برای تعریف کردن ندارد که بشود در چند خط آن را توضیح داد.
عاقل باتاکید بر اینکه این روزها مخاطب عام بیشتر به دنبال شنیدن و دنبال کردن قصه است ادامه داد: با این وجود تماشاگران ما ارتباط بسیار خوبی با نمایش برقرار کردند. در چندسال اخیر با قصه‌گویی‌های مبتذل خیلی به ذهن تماشاگر آسیب زدیم.
هرکس با نگاه خودش از نمایش برداشت می‌کند
وی افزود: آنقدر ابتذال در تئاتر و سینما به اوج خودش رسیده، که دیگر تماشاگر به این مدل آثار عادت کرده و نمی‌خواهد فکر کند. نمایشی که ما کار کردیم پر از چرایی است و مخاطب بعد از نمایش همچنان ذهنش درگیر نمایش خواهد بود. همین مساله باعث می‌شود تماشاگر به چالش کشیده شود، فکر کند و توجه خود را به نمایش معطوف کند. داستان‌ها و نمایشنامه‌هایی که یک شبه نوشته می‌شوند بسیار به ذائقه مخاطب آسیب می‌زند. این روزها تئاتر آزاد بیشتر فروش دارد و این خطرناک است.
کارگردان نمایش برچسب درمورد ارتباط مخاطب با این نمایش گفت: تجربه فوق‌العاده‌ای در اجرای نمایش داشتم و بازخوردهای بسیارخوبی از مخاطبان در قشرهای مختلف گرفتم. اما محدود تماشاچیانی هم هستند که هنوز به آن مدل تئاترها عادت کردند و این نمایش را پس می‌زنند. همواره به صورت ناخودآگاه مقاومتی نسبت به آثاری که قرار است ساختاری را بشکند یا تغییری ایجاد کند وجود دارد که طبیعی است. با این حال تاثیر نمایش را در مخاطب به وضوح دیدم و تجربه شیرینی داشتم.
عاقل افزود: همین که مخاطبان هرکدام با دیدگاه و جهان‌بینی خودشان از نمایش برداشت و آن را بازگو می‌کنند جای خوشحالی است و یعنی کارمان را درست انجام دادیم، چراکه رسالت این نمایش همین است. در سالن تئاتر افراد با سطح سواد و دغدغه متفاوت نشستند و هرکدام به اندازه خودشان جذب اثر می‌شوند. حتی در بین مخاطبان استثنائاتی هم دیدم و مخاطبانی بودند که برخلاف انتظار من، ارتباط بسیار خوبی با نمایش برقرار کردند.
همکاری خوب دبیرخانه با هنرمندان؛ نقطه قوت جشنواره
وی که حدودا 4بار به عنوان کارگردان و 7 بار به عنوان بازیگر در جشنواره تئاتر خراسان تجربه حضور دارد، در خصوص حال و هوای جشنواره امسال گفت: اتفاق خوبی که در جشنواره امسال رخ داد، همدلی و همکاری بسیار خوب دبیرخانه و عوامل اجرایی جشنواره با هنرمندان و شرکت‌کنندگان است. این پای کار بودن عوامل و دبیرجشنواره موجب شده تا از کم و کاستی‌هایی هم که وجود دارد چشم‌پوشی کنیم. آنقدر برخوردها و تلاش دبیرخانه خوب بوده، که دیگر خیلی مسائل و کمبودها به شخصه برای من مهم نیست.
این هنرمند کاشمری افزود: از لحاظ سطح کیفی آثار به نظر من جشنواره چندان قوی شروع نشده و امیدوارم اجراهای بعدی راضی کننده‌تر باشد. عقیده من این است که هنرمند روی صحنه تئاتر آزاد است هرچیزی که می‌خواهد را نمایش بدهد، به شرطی که لازم باشد و آسیبی ایجاد نکند. صرفا با پول و سرمایه و دکورهای آنچنانی نمی‌توان اثر تولید کرد، مهم محتوایی است که ارائه می‌شود. با این حال دربین افرادی که برای اولین بار است در جشنواره حضور پیدا می‌کنند سطح کیفی آثار خوب است اما شاید از افراد باتجربه‌تر انتظار بیشتری برود.
می‌خواهم تئاتر را در شهرم به یک شغل تبدیل کنم
وی دلیل حضور خود را در این جشنواره هنرجویانش دانست و گفت: هنرجویان من در شهرستان با کمترین امکانات بیشترین تلاش را می‌کنند. تمام عوامل نمایش برچسب هنرآموزان خودم هستند و من صرفا برای دیده شدن آنها و البته برای اینکه بتوانند تجربه کسب کنند و آثار متفاوت را تماشا کنند و درس بگیرند، در جشنواره شرکت کردم. هدف اصلی و تمام تلاش من این است که تئاتر را در شهرم به یک شغل تبدیل کنم. هنرمندان شهرستان هم حق دارند این فضاها را به طور جدی تجربه و آزمون و خطا کنند.
عاقل در ادامه مطرح کرد: برای اجرای این نمایش یک سال تمرین داشتیم و اگر با حق و انصاف با آن برخورد شود، قطعا دیده خواهد شد. اما آنقدر اتفاقات عجیب و غریب در سال‌های گذشته دیدم که هیچ‌چیز برایم قابل پیش‌بینی نیست. سعی می‌کنم چندان به جایزه و کسب مقام فکر نکنم.
او در پایان به حضور خوب هنرمندان شهرستانی در جشنواره سی‌وسوم اشاره کرد و گفت: به هر طریقی باید شهرستان ها در جشنواره حضور داشته باشند، چراکه به دلیل نبود امکانات و شرایطی که با آن روبه‌رو هستند، باید حضور آن ها جدی‌تر گرفته شود. هنرمندان شهرستان جایی برای آموزش و تماشای تئاتر ندارند و حضور در این فضا می‌تواند برای آنها مثل یک کلاس آموزشی باشد. اما این حضور نباید به قیمت ورود هرکار بی‌ارزش و ضعیفی از شهرستان به جشنواره تمام شود. این توجه ویژه نباید به قیمت آسیب رساندن به کیفیت تئاتر تمام شود.
اجرای نمایش‌های حاضر در سی‌وسومین جشنواره تئاتر خراسان رضوی تا 22 آبان ماه ادامه دارد و اختتامیه این دوره از جشنواره نیز روز سه شنبه 23 آبان برگزار خواهد شد.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: جشنواره تئاتر خراسان هنرمندان شهرستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۷۳۶۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مراسم نکوداشت اکبر زنجان‌پور با حضور استادش
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، این نکوداشت، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با زادروز حمید سمندریان که یکی از استادان زنجان‌پور بوده است، با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند باسابقه اهدا شد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.
او با ارایه توضیحاتی درباره تقدیرهایی که در نوزدهمین «شب کارگردان» صورت می‌گیرد، افزود: خوشحالیم در سال قبل به سختی سعی کردیم در کنار دوستان‌مان بایستیم. هیچ تحمیلی را نپذیریم و با استقلال در جهت عملی کردن نظرات خود بکوشیم. همچنان در کنار تمام هنرمندان تئاتر می‌ایستیم و به ظالم اجازه صف‌آرایی نمی‌دهیم چون تئاتر، عرصه حقیقت است.
گیل‌آبادی یادآوری کرد: سال قبل مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.
در ادامه تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
سپس احسان حاجی‌پور ، دبیر برنامه و عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان با خوشامدگویی به مهمانان متن اولین لوح تقدیر را که به علی شمس مربوط می‌شد، ارائه کرد و این تقدیر با حضور صدرالدین زاهد، کارگردان، مترجم و بازیگر باسابقه تئاتر انجام شد.
علی شمس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با تشکر از برگزارکنندگان برنامه آرزو کرد مسیر اتفاقات طور دیگری بچرخد و همه کسانی که به شیوه‌های گوناگون کار می‌کنند، بدون هیچ گونه رنج و تبعاتی بتوانند آثار خود را ارائه کنند.
او عنوان کرد که بهتر است برای اینکه برنامه به حاشیه کشیده نشود، سکوت کند.
در ادامه آرش دادگر، عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان طی سخنانی درباره علیرضا کوشک جلالی، کارگردان و مدرس تئاتر، متن تقدیرنامه او را خواند و این کارگردان با حضور اصغر همت، تقدیر شد.
کوشک جلالی با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه فقط آرزو کرد که برخی خبرهای ناخوشایند را که این روزها می شنویم، دیگر نشویم.
در بخش بعدی، مراسم تقدیر از ژاله علو برپا شد که خودش در برنامه حضور نداشت اما پیامی صوتی را فرستاده بود که پخش شد.
او در این پیام عذرخواهی کرد که به دلیل کسالت، نتوانسته در برنامه شرکت کند و از عشق و علاقه‌اش به تئاتر و نمایش رادیویی گفت.
او همچنین به پیشینه حضورش در تئاتر و هنرمندانی که با آنان همکاری داشته، اشاره کرد.
علو عنوان کرد که در رادیو نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده و افزود: برایم افتخاری است که توانستم کارهایی انجام دهم که بعد از گذر سال‌ها هنوز به خوبی از آنها یاد می‌شود. او در پایان شعری از سروده‌های خودش را خواند.
سپس محمد رحمانیان، دیگر عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان متن تقدیرنامه ژاله علو را خواند و ایرج راد به نمایندگی از علو تقدیرنامه او را دریافت کرد.
او همچنین بخش کوتاهی از نمایشنامه «روزهای رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره آزاد داشت، اجرا کرد.
رحمانیان حضور کوشک جلالی را در تئاتر کشورمان همچون معجزه‌ای خواند که در امر آموزش در استان‌های گوناگون و ترجمه و کارگردانی ثابت قدم است و خطاب به او گفت: علیرضای عزیز بمانی برایمان!
هایده حائری ، مدرس تئاتر و دیگر هنرمند حاضر در برنامه از جایگاه تماشاگران گفت: من اعتراض دارم.
او از مردم کشورمان قدردانی کرد که به هنرمندان کشورشان احترام می‌گذارند و در مراسم تقدیر از آنان شرکت می‌کنند و گفت: الان احساس کردم جای یک خانم در مراسم تقدیر از خانم علو خالی است. ایشان دوست خیلی صمیمی دو تن از عمه‌های من بودند؛ خانم‌ها طوسی و عذرا حائری. حیف است که تقدیرنامه خانم علو را دو تن از آقایان دریافت کنند.
او بعد از این سخنان طنزآمیز که با خنده‌های تماشاگران همراه شد و به دعوت رحمانیان که در دانشکده هنرهای زیبا دانشجویش بوده، روی صحنه رفت و تقدیرنامه علو را دریافت کرد.
رحمانیان نیز در سخنانی از حائری به عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرد که به نوعی، منشأ ساخت فیلم «هامون» شده چون با اجرای اثری از او، داریوش مهرجویی خسرو شکیبائی را برای بازی در «هامون» انتخاب کرده است.
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجان‌پور در گفتگو با محمد رحمانیان پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجان‌پور بوده، گفت: ما در آن دوران قدم می‌زدیم و فکر می‌کردیم کسانی که کار هنر نمی‌کنند، چه می‌کنند.
او ادامه داد: زنجان‌پور در کنار دیگر دوستان ما سعی کرده هنر بورزد ولی همیشه موانع اجازه نداده این فعالیت چه در ایشان و چه در دیگر دوستان، ادامه پیدا کند.
دولت‌آبادی افزود: آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
این داستان‌نویس با سابقه که پیشنیه تئاتری دارد، خاطراتی از دوران مشکلات خودش در تئاتر در سال ۵۳ بیان کرد و افزود: بعد از آن سال، دیگر روی صحنه نرفتم ولی سال ۵۶ پیشنهاد تشکیل سندیکای تئاتر را دادم و در تئاترهای لاله‌زار به نشان تقدیر از هنرمندان گذشته خود برنامه‌ای تدارک دیدیم اما متاسفانه دیگر آن تئاترها باقی نماند.
دولت‌آبادی خطاب به حاضران در برنامه افزود: وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد. یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین که هستید و سرپا هستید، همین که چنین شب‌هایی برگزار می‌شود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.
سپس رحمانیان بار دیگر روی صحنه رفت و با یادآوری خاطراتی از زنجان‌پور گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» کار نادر ابراهیمی و بعد از آن در فیلم «بیتا» هژیر داریوش و پس از آن در نمایش‌های تلویزیونی دیدم.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان اضافه کرد: اولین مواجهه من با آقای زنجان‌پور به عنوان کارگردان، اجرای درخشان ایشان از نمایشنامه «همه پسران من» کار آرتور میلر بود که سبب شد راه خودم را به عنوان کارگردان پیدا کنم. صحنه‌های درخشان این نمایش از یک کلاس درس آموزنده‌تر بود و هنوز تک تک صحنه‌های آن را به یاد دارم و بزرگترین تاثیری است که یک اثر هنری و یک کارگردان بر من گذاشته است.
رحمانیان از اجرای نمایش«مروارید» نوشته عزت‌الله مهرآوران و کار زنجان‌پور به عنوان دیگر نمایش درخشانی یاد کرد که همچنان تاثیرش بر او باقی مانده و آرزو کرد که سایه زنجان‌پور همچنان بر سرمان باقی بماند.
در بخش بعدی برنامه، تصاویری خاطره‌انگیزی از نمایش «نگاهی از پل» نوشته میلر و کار سمندریان پخش شد که سال ۵۱ اجرا شده است.
سپس مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در برنامه در سخنانی با بیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجان‌پور بودن صحبت کنم چون اکبر زنجان‌پور بودن، اصلا ساده نیست.
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجان‌پور افزود: نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجان‌پور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده.
دلخواه با بیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجان‌پور ادامه داد: یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه اینها در یک جا سخت است و اکبر زنجان‌پور همه اینها را با هم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان با همه اعضای گروه.
وی خاطرنشان کرد: در نمایش «دایی وانیا» کاریزمایی روی صحنه می‌دیدم که نظیرش را ندیده بودم. کاریزمای اکبر زنجان‌پور، از خود بودن اوست و نترس بودن و نقاب به چهره نداشتنش. ما بعد از آن نمایش، در گفتگوهایمان از ابزورد بودن شرایط اجتماعی و تئاتری با هم حرف می‌زنیم.
دلخواه در پایان سخنانش پیشنهاد کرد یک جایزه بازیگری به اسم اکبر زنجان‌پور نامگذاری شود و توضیح داد: این نامگذاری تنها به دلیل این نیست که او بازیگر خوبی است بلکه چون انسان شریفی است.
در ادامه، نوید محمدزاده به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان در سخنانی درباره زنجان‌پور گفت: خجالت می‌کشم درباره ایشان صحبت کنم.
او خطاب به زنجان‌پور ادامه داد: استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دورخوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شما را حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.
در بخش بعدی، شهرام گیل‌آبادی که مدت‌ها مدیر رادیو بوده، خاطراتی از دوران کاری خود در این رسانه بیان کرد و گفت: هُرم نفس خیلی از بزرگان‌رادیو بر صورتم نشست که ویژگی‌های مشترکی داشتند.
او خاطراتی از بازی زنجان‌پور در نمایشی از صدرالدین شجره و نیز خاطراتی از احمد آقالو و مهدی فتحی بیان کرد و ادامه داد: ما در رادیو با حکمت‌هایی مواجه بودیم که یکی از آنها آموزش سینه به سینه بود. امثال زنجان‌پور، این فضا را ایجاد کردند که حکمت جاری در رادیو، آموزش باشد. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد، این بود که نظم، توسعه فکری، دانایی و درایت سکوت را می‌آورد. این آدم‌ها هر چه دارند در طبق اخلاص می‌گذارند که دیگران قد بکشند چون آنان بخیل نیستند. ماموریت خود را معرفت‌شناسی و توسعه فکری می‌دانند. آقای زنجان‌پور در عالم هنر، یکی از آبروهای زمین است.
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده، در سخنانی گفت: هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.
او که استاد زنجان‌پور بوده ادامه داد: شما از زمان‌استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد . فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیر متعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمد علی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.
ممنون از زنجان‌پور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر وبه عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یاد کرد و افزود: هرچند اکبر هم سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.
ممنون اضافه کرد: یکی از نقش‌های حساس خود را به او سپرد و بعد از آن، استاد راهنمای رساله‌اش شدم که اجرای نمایش «ریل» نوشته دولت آبادی بود و با همراهای رضا بابک اجرا کردند. همه کسانی که در کار تئاتر هستند، عاشق‌اند ولی زنجان‌پور جدی بود. به همین دلیل وقتی صحبت از بزرگداشت شد، با خودم فکر کردم اگر قرار باشد در بزرگداشت سه چهار تن از دانشجویانم شرکت کنم، حتما یکی از آنان اکبر خواهد بود.
در بخش پایانی، اکبر زنجان‌پور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: امشب آنقدر از من تعریف شد که گیج شدم آن ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن بر می‌دارد و گذر می‌کند.
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کمتر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.
زنجان‌پور در پایان گفت: امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و اینها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجان‌پور، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند اهدا شد.
متن تقدیرنامه او را شهرام گیل‌آبادی خواند و زنجان‌پور پس از دریافت این نشان گفت: یک عمر دویده‌ام و امشب جایزه گرفته‌ام.
اسماعیل خلج که سال‌ها قبل نمایشنامه مشهور «گلدونه خانوم» را نوشته، خاطره‌ای از زنجان‌پور بیان کرد و گفت: شبی به من تلفن زد و اجازه گرفت اسم دخترش را گلدونه بگذارد و من هم به او گفتم من هم این اسم را از شخص دیگری گرفته‌ام و بر نمایشنامه‌ام گذاشته‌ام.
زنجان‌پور هم توضیح داد نوه‌اش که در این مراسم حضور دارد، دختر گلدونه است.
بعد از برگزاری مراسم، تصاویری از مستند اکبر زنجان‌پور در محوطه باز پارک خانه هنرمندان ایران پخش شد.
در ادامه تصاویر دیگری از این مراسم را می‌بینید:
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است